Afgelopen half jaar heeft Lieke fulltime meegedraaid in het werk van De Open Poort. Lezen jullie mee met haar ervaringen? Vandaag deel 2 van de 4.
Ook met de kids werken was deel van het avontuur. Voor hen was het even wennen aan een nieuw gezicht en voor mij aan die ingewikkelde namen. Ieder heeft zijn unieke persoonlijkheid die je stapje voor stapje moest leren kennen. Het lezen met de kinderen was super leuk om te doen, maar ook regelmatig een uitdaging. Soms een gebrek aan motivatie, issues met gezag of een onverwachte situatie die zich plots voordeed. Dat deed een beroep op flexibiliteit en ad hoc bedenken hoe er het beste mee om te gaan. André heeft me hier zeker bij geholpen, doordat hij inmiddels goed begrijpt hoe de kids redeneren en waar je dus op een juiste manier op in moet spelen. Daarnaast ging ik gaandeweg ook wat extra oefeningen doen met lezen, iets waar ik mijn creativiteit op los kon laten. Ik vond het leuk om steeds op zoek te gaan naar nieuwe manieren om lezen interactief te maken. Samen met Anja, de leerlingbegeleider, hebben we zo steeds wat leuke dingetjes toe kunnen voegen.
Aan het begin van mijn reis zou ik een jongen uit de wijk gaan helpen met het maken van zijn huiswerk. Hij wilde natuurlijk veel liever spelen, maar het was duidelijk dat er prioriteit bij school gelegd moest worden om zijn achterstand nog enigszins in te kunnen halen. Ik werd dus al snel ‘die irritante meid waarvan ik huiswerk moet maken’. Op een stranddag zag ik hem met een mes lopen en gaf dit aan bij André. Zijn mes werd afgepakt, maar hij wist natuurlijk dat ik hem had verlinkt. Niet erg goed voor mijn positie laten we maar zeggen, vanaf nu was is ook nog de snitch. MAAR op de laatste stranddag sloten we af met een boterham. Ik hoefde er geen, maar toen stapte deze jongen naar voren en vroeg aan Agaath; ‘Mag ik dan de boterham van Liekje?’. We moesten er allemaal erg om lachen en aan z’n blik te zien was het volgens mij wel weer goed tussen ons.
